Καθόταν στο πεζοδρόμιο οκλαδόν.
Ένα μωρό ρούφαγε το στήθος της ,με όλη του τη δύναμη θαρρείς και έτρωγε για τελευταία φορά.
Κι’αυτή το κοιτούσε σαν να μην υπήρχε τίποτα τριγύρω….
Μόνο αυτή, το μωρό και ένα στήθος……Τελετή ….πανάρχαια.
Τα ρούχα της φυλής της ήταν μαγνήτης για τους περαστικούς.
Θαρρείς όλοι οι περαστικοί ,έψαχναν αυτά τα ρούχα σήμερα για να βγάλουν ότι καλό και ότι κακό από μέσα τους.
Κι’αυτή θήλαζε…..Ιεροτελεστία…απ’τα βάθη του χρόνου…απ’ την Αρχή, ίδια πάντα και απαράλλαχτη ,σ’όλους, λευκούς και μαύρους.
..Πόσα παιδιά έχεις ;
Η κυρία charity διέκοψε την προσευχή.
Πέντε της απαντά η τσιγγάνα.
Και …τι τα θέλεις …..όλα; αγρίεψε η φιλανθρωπία , βάλτα σε ίδρυμα….και απεχώρησε κάνοντας τα παράπονα της στον θεό που τελικά, «δεν ξέρει τι κάνει και χαρίζει σωρηδόν παιδιά σ΄αυτές,ενώ τόσες αγωνίζονται για ένα παιδί».
Κάτι ξέρεις εσύ Θεέ μου είμαι σίγουρη……και που είσαι; Κάνε να μη φαρμακωθεί το γάλα της τσιγγάνας απ’ την τόση ελεημοσύνη.
Σιχαίνομαι το ναυτικό που μάζεψε λεφτά, εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει
2 σχόλια:
Βλέπεις..
η.. ελευθερία.. έχει το τίμημά της..
ενάντια στα "πρέπει" και τα "καθωσπρέπει" η φτώχεια των "πολιτισμένων" γίνεται γύμνια..
η υπερβολή της έκφρασης, δηλώνει την ανωριμότητα της περαστικής "charity"..
πάντως "έντυσες" μουσικά το θέμα τόσο όμορφα..
μπράβο!
Σ'ευχαριστώ Ευρύνοε για το μπράβο σου σχετικά με την μουσική επένδυση.(κάποτε ήταν η δουλειά μου αυτή)Και......ξέρεις..το χρειάζομαι το μπράβο μερικές φορές (λίγες μόνο).
Να είσαι καλά!(Που θα είσαι φαντάζομαι στα ποτάμια σου.)....Να προσέχεις την νηρηϊδα σου,γιατί στα ποτάμια κυκλοφορούν πολλές....και ξελογιάζουν.
Δημοσίευση σχολίου