Καλή μου Λιάνα..

Είναι αρρώστια τα τραγούδια καλή μου  που νομίζεις ότι θα ξαναζωντανέψουν νομοτελειακά γιατί έτσι μας αρέσει..
Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά  ρε γμτ μου δεν φτάνει να ανοίγουμε το μπαούλο της ιστορίας και να την αερίζουμε ...κατά το δοκούν.. Δεν έχουμε και το δικαίωμα να την αυλίζουμε για να πάρει ήλιο μην τα τεζάρει και μας κατηγορήσουν για άσχημες συνθήκες κράτησης.....
Θέλει δουλειά για να ρθει η άνοιξη η ακριβή.. όχι ελαστικά ωράρια όχι ωρομίσθια..
...Νοικοκυρά του καναπέ είμαι...δεν αγανακτώ ..δεν μουτζώνω ..υπομένω τον βιασμό.. υπομένω την λήθη όλων ..για το αν είμαι κάμπος  αν είμαι θάλασσα αν είμαι τα ψηλά ..
βουνά..
"Νοικοκυρά του καναπέ" ... απ όταν κάποιοι μα καθήλωσαν σ αυτόν... για αρκετό καιρό..μετά πέταξε το πνεύμα μου και είδα τα πάντα από ψηλά...
Το πρόσωπό μου είδα να καθρεφτίζεται στο Αιγαίο...τις πληγές μου τις πολύχρωμες κοίταξα παλιές πυώδης ..μπλαβιές καινούργιες .. και αίμα να τρέχει..κατακόκκινο..
Φωνές άκουσα να χρησιμοποιούν το όνομά μου, την ιδιότητά μου ως Πατρίδα ...ούρλιαξα  ότι είμαι εδώ... Όμως καθένας πρόσεχε να ακούσει μόνο τη δική του φωνή και ρύθμιζε τα δικά του ντεσιμπέλ για να σκεπάσει τους άλλους..

(Με λέν Ελια... και είμαι κι εγώ μια απλή νοικοκυρά.. ( Του καναπέ..)
Και δεν φωνάζω μαύρο στο μαύρο..αλλά γροθιά στο μαχαίρι..μόνο έτσι... κι ας πεθάνω..)