. Αυτοί που θέλουν δεν μπορούν κι αυτοί που μπορούν δεν θέλουν..

Αυτοί που θέλουν έχουν φτάσει στα όριά τους
Τραβάνε απ την άκρη τη ζωή τους μήπως και την πάνε παραπέρα...Άδικος κόπος το ξέρουν...
Δεν μπορείς να κάνεις χιλιόμετρο πια ασθμαίνοντας ..
Δεν μπορείς να κοιμηθείς πια τα βράδια ..αυτές τις λίγες ώρες που σίγουρα δεν θα ακούσεις το θόρυβο του μετρητή όταν θα κόβει το νερό ο υπάλληλος της Ευδαπ..
Αυτές τις λίγες ώρες που δεν είσαι αναγκασμένος να κοιτάς το μικρό φωτάκι του πίνακα που σου διαβεβαιώνει ότι έχεις ρεύμα ακόμα..
Δεν μπορείς να κοιμηθείς γιατί ξέρεις πως αυτές τις ώρες μπορεί να λυγίσεις και να κάνεις τη βουτιά..
Και τι ειρωνεία ...θα πέσεις καρφί πάνω στον μετρητή του νερού στο πεζοδρόμιο..

Αυτοί πάλι που μπορούν  , πλέουν στον νιρβάνα τους ..
Ασχολούνται με φιλανθρωπίες , με πολιτικές αναλύσεις , με ποίηση , και γενικά με τις "τέχνες" πάσης φύσεως..
Είναι αυτοί που ξέρουν από πληγές αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν ότι μόνο το αλάτι θα τις ψήσει..Πονάει το αλάτι στην πληγή.. Ζητάνε κάτι ποιο ανώδυνο. Δεν τους νοιάζει αν θα κακοφορμίσει..
Που και πού τους καλούν τα κόμματά τους για μια διαμαρτυρία  κι εκεί τους βλέπεις να μεταμορφώνονται σε καρικατούρες αστών επαναστατών  , που αυτοαποκαλούνται αγωνιστές με ένα στόχο να φύγει το ένα κόμμα για να ρθει  το δικό τους ..
για να τους δώσει ό,τι τους λείπει..

Δεν θα μιλήσω για τους τριακόσιους της Βουλής ( τους είδαμε τους ακούσαμε και τους απολαύσαμε χτές ) και τους εξωκοινοβουλευτικούς
Αυτοί έχουν χαράξει τη δική τους πορεία ..Να μείνουν μέσα στη βουλή οι μεν και να μπουν μέσα σ αυτήν, οι δε...

Μας μένουν αυτοί και που θέλουν και μπορούν ..
Είναι λίγοι ...
Και όσο πάνε θα τους λιγοστεύουν.. Πρέπει να εξαφανιστούν ...
Και σ αυτό είναι σύμφωνοι όλοι ...
Και ο ποιμήν και ο άρχων  και οι αρχόμενοι...

Είναι οι αλήτες , οι σαλοί, είναι αυτούς που τους λένε όλοι τους ανεύθυνους
 Είναι οι απέχοντες...  απ το θέατρο του παραλόγου...