:p :p :p... χά!

Παρασκευή, Ιουλίου 27

Μάνα… Θα με βγάλει η τηλεόραση .. Μαζευτείτε να με δείτε.



Ανασήκωσε η μάνα την ποδιά της την τύλιξε γύρω απ την μέση της και έτρεξε όλο καμάρι να προλάβει. 
Ήταν και η απόσταση του ενός σπιτιού απ το άλλο που δεν βόλευε ..το ένα στην ανατολή , το άλλο στη δύση . 
Παλιά θυμόταν το κάλεσμα για κάθε σημαντικό γεγονός στο χωριό το έκανε η καμπάνα της εκκλησίας.. Ανάλογα το γεγονός και ο ήχος της . 

Στο δρόμο σκεφτόταν πως κάτι έπρεπε να φτιάξει για να υποδεχτεί τους συγγενείς και τους γνωστούς. Καμιά πίτα, κανά μεζέ, καμιά γαλατόπιτα για τα παιδιά . Θα το κάψουμε το βράδυ κυρ Απόστολε! Θα το κάψουμε.. Η τηλεόραση θα έδειχνε το καμάρι της ! 

Ιστορίες του μυαλού θα μου πεις . 
Εικόνες μιας άλλης εποχής, 
Τότε που ήταν δυνατόν να φανεί "ήρωας" στα μάτια μας ακόμα και ένας κακοποιός - φτάνει να βοηθούσε λίγο ο δημοσιογράφος  που μετέδιδε την είδηση . 
Εποχή που έφυγε ανεπιστρεπτί και όλα άλλαξαν εκτός απ την νοοτροπία αρκετών που συνεχίζουν να νομίζουν πως αν σταθείς μπροστά στην κάμερα για να μιλήσεις , πως αν ζήσεις όλο αυτό που προηγείται , φώτα, μακιγιάζ , τελευταίες συμβουλές – όταν μιλάς θα κοιτάς τον φακό – γίνεσαι ξαφνικά κάποιος, δικαιώνονται τα όνειρά σου, έστω ..αυτά που έχεις εσύ, τα φτηνά, που ωστόσο γι αυτά ζεις . Να γίνεις γνωστός, να μπεις στο μάτι των άλλων , να σε καμαρώνουν συγγενείς, γνωστοί και φίλοι του ιδίου φυράματος με το δικό σου. 
Και καλά να είσαι ένα τίποτα. Το επικίνδυνο είναι να είσαι ένα τίποτα με αρμοδιότητες. Με αρμοδιότητες που έχουν να κάνουν με τις ζωές των άλλων. 

Ιστορίες του μυαλού θα μου ξαναπείς . Φαντασία.. Ομολογώ πως είμαι απαράδεκτη , αλλά  η συνέντευξη τύπου που είδα χτες βράδυ για το φονικό της φωτιάς , τα άτομα που έδιναν απαντήσεις ( πρώτο πλάνο ) σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ( που έβλεπα συνεχώς την πλάτη τους ) εκεί με παρέπεμψαν. 
Σταμάτησε η λογική και το μυαλό μου ν αρχίσει να τρέχει αυθαίρετα.  

Ο υπουργός προστασίας του Πολίτη, που δεν μας προστάτεψε δεν μπορούσε είχε αγέρα, 
ο αρχηγός της πυροσβεστικής – ο κεντρικός ήρωας της  ιστορίας μου ,  κάτι ψέλλιζε αλλά φαινόταν πως το μυαλό του ήταν αλλού, μάλλον   στο σπίτι του στους  φίλους και συγγενείς του που έτρωγαν την πίτα της μάνας του πίνοντας τσίπουρο στην υγειά του, καμαρώνοντας τον στην τηλεόραση ,  
 Ο εκπρόσωπο της κυβέρνησης  ο μόνος «διαβασμένος» ήταν ο πιο ψύχραιμος , και στο πλατό  μαζί με τους δημοσιογράφους ένας υπουργός που τον πήρα είδηση μόνο όταν γύρισε ξαφνιασμένος και νευριασμένος για  να κεραυνοβολήσει με το βλέμμα του έναν δημοσιογράφο που κάτι ρωτούσε σε έναν απ τους αρχηγούς - που δεν μας έκαναν την τιμή σε μας τους τηλεθεατές  να μας δώσουν τα φώτα τους, παρά  ήταν αραδιασμένοι σ ένα τραπέζι σαν προϊόντα φτηνού τηλεμάρκετινγκ που πουλάει έξυπνα εργαλεία πάσης χρήσης. 

Όση ώρα έβλεπα την συνέντευξη ένα πράγμα συνειδητοποιούσα  που μ έκανε να ουρλιάζω από μέσα μου :   
Μα λένε ψέμματα !!  Δεν τους καταλαβαίνει κανείς ?? Κανένας δεν παρατηρεί την γλώσσα του σώματός τους? Κανένας δεν ξεχωρίζει στα ατάραχα μάτια τους την ενοχή ? 

Στις επόμενες μέρες έχω την εντύπωση πως θα μάθουμε τα πάντα για το άνεμο , 
για την ατμόσφαιρα , 
για τα αεροπλάνα , 
για τις πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες, 
για την κλιματική αλλαγή 
και θα δίνουμε συγχαρητήρια στους απλούς πυροσβέστες - που τους έχουμε στη καραντίνα σαν απόκληρους όταν δεν υπάρχουν πυρκαγιές , θα δίνουμε εύσημα στους απλούς και χωρίς εντολή εθελοντές, ( μας συμφέρει για καμπάνιες τύπου αλληλεγγύης ) αλλά για την ταμπακιέρα τίποτα.. 

Γιατί ταμπακιέρα γι αυτούς δεν υπάρχει , γιατί οι νεκροί  ήθελαν και τα έπαθαν 
γιατί θα πενθούν ( και καλά )  μέχρι να ξεχαστούν όλα , μέχρι να δυναμώσουν, για να αρχίσουνε πάλι τον επόμενο πόλεμο με τον άνεμο… καλαμοκαβαλάρηδες, ευθυτενείς, αγέρωχοι, 
με τους Σάντσο Πάντσο στο κατόπι τους, 
τα παιδιά τα δικά τους , που επαναλαμβάνουν ως ηχώ  τα λόγια  των αρχηγών τους χωρίς να αλλάξουν ούτε ένα πνεύμα , ελπίζοντας στο κοκαλάκι που ίσως τους πετάξουν. 


 Αρκετοί που έχουν πεύκα στην αυλή του εξοχικού τους σκέπτονται να τα κόψουν.. Κάπως πρέπει να προφυλαχθούν αφού η κυβέρνηση έχει άλλες  προτεραιότητες. Βαστά τα μπόσικα της ελπίδας ..

Ίσως κάποτε μάθουμε τι παιχνίδι παίχτηκε , αν παίχτηκε ..
Ίσως τις επόμενες μέρες που θα επισκεφτεί η κυβέρνηση το καμένο Μάτι να ακούσουμε κάτι σοβαρό και υπεύθυνο απ τα χείλη της .

Κι όσο σκέπτομαι πως η δική μου ανησυχία τις πρώτες ώρες της πυρκαγιάς ήταν τα ζωάκια που  που θα καιγόταν αβοήθητα, χωρίς να μου περνά απ το μυαλό τι ερχόταν , ντρέπομαι ..

Δεν υπάρχουν σχόλια: