Ο δάσκαλός μου ο Μαξ

Η φωτο απ το διαδίκτυο αλλά έτσι ήταν ο Μαξ 

Ο Μάξ ήταν το σκυλί που με μεγάλωσε

Δεν ήταν καθόλου "Ο" .. ήταν Η..

Γιατί ο Μαξ ήταν θηλυκός… είχανε κάνει λάθος.. στο φύλο.. Φταίει που τον έβλεπαν σαν "πράγμα"

Όπως κι εμένα 

Ο Μαξ ήξερε τι ήταν . Εγώ δεν το ήξερα Νόμιζα πως ήταν μια αγκαλιά που μέσα της κοιμόταν μερικά σκυλάκια  κι εγώ . 

Ευτυχισμένα χρόνια.. μας είχαν ξαμολήσει και έπρεπε μόνοι μας να φροντίζουμε τον εαυτό μας..

Πόσα δεν έμαθα μαζί του!! 

Πώς να αποφεύγω τις κλωτσιές, 

πώς να μυρίζω τον άλλον

πως να καταλαβαίνω τις διαθέσεις των ανθρώπων απ την στάση του σώματός,  

απ τα μάτια τους , 

πως  να αναγνωρίζω απ τον ήχο της φωνής τους αν λένε ψέμματα ή όχι..

Τα σκυλιά του σαλονιού ποτέ δεν είχαν την αίσθηση του φόβου..

Κάθε τόσο τα μάζευαν απ το δρόμο χτυπημένα. 

Ο Μάξ μ’ έμαθε να φοβάμαι.

- Έτσι μόνο θα περνάς τον δρόμο μου είπε.. Θα έχεις μάτια και στην πλάτη και πριν κάνεις ένα βήμα θα σκέπτεσαι πως θα κάνεις το επόμενο.. 

και είχε δίκιο.. Έμαθα να περνώ τον δρόμο αναίμακτα. 

- Είναι άγριοι οι δρόμοι μέχρι να τους μάθεις και να καταλάβεις τι σου λένε και που πάνε. 

Όταν το καταφέρεις αυτό , βλέπεις πως δεν σου έλεγαν τίποτα..

.. και δεν έβγαζαν πουθενά.

-Και τους ανθρώπους; Τον ρώτησα κάποτε..

-Αυτούς να τους σέβεσαι .. είναι η ράτσα σου  .. αλλά να μην ξεχνάς πως μοιάζουν αρκετές  φορές με τους δρόμους.

Με τον Μαξ  δεν θυμάμαι κάτω από ποιες συνθήκες αποχωριστήκαμε .. 

Και μάλλον δεν θα ήταν καλές  αφού κατάφερα να τις διαγράψω απ το μυαλό μου..