Φταίχτης Λαός ...ξανά ?

 Όποιος νομίζει πως υπάρχουν κουμπιά που κάποιος θα τα πατήσει και θα καταφέρει τους ανθρώπους να διακτινιστούν σε μια καλύτερη μελλοντική ζωή  , γελιέται , ή τους νομίζει εξαρτήματα μιας μηχανής . Η μόνη ομοιότητα του ανθρώπου με ένα εξάρτημα είναι πως ο κατασκευαστής  χάλασε φαιά ουσία , μέτρησε , υπολόγισε , μαστόρεψε και έφτιαξε ένα εργαλείο. Η διαφορά τους είναι πως τα εργαλεία δεν έχουν συνείδηση όπως ο άνθρωπος... Κοιμισμένη συνείδηση , αποβλακωμένη συνείδηση , αποπροσανατολισμένη συνείδηση , αυτή υπάρχει ασχέτως τις χρόνιες προσπάθειες θεών και δαιμόνων να παραμένει καλουπωμένη . 

Παράλληλα , έχουμε μπει σε μια νέα εποχή που προετοιμαζόταν χρόνια πρίν όπου η επιστήμη πήρε τα ηνία για να συνεχίσει το έργο της απερχόμενης δύναμης των πολιτικών, και τούτη η εποχή είναι ακόμα ρευστή.. Σχηματίζεται όπως το σύμπαν μετά την έκρηξη. 

Πως λοιπόν είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως ο λαός θα ξυπνήσει μονομιάς με ένα κλικ απ την μιά μέρα στην άλλη ? 

Τα θετικά σε όλη την υπόθεση της κατάστασης που ζούμε είναι

Πρώτον πως η ψήφος στον Μητσοτάκη ήταν ψήφος Αντισύριζα και όχι ψήφος στην Δεξιά και σε ότι δεινά ετοιμάζει και αυτή , αλλά και οι αντίπαλοί της -στην ουσία "συνοδοιπόροι"  της.

Και δεύτερον πως μια ακατανόητη  ( γνώρισμα  της ράτσας μας ) για πολλούς αντίδραση των ψηφοφόρων δείχνει πως η ομίχλη σιγά σιγά θα διαλυθεί . Όχι αμέσως,  όχι στις επόμενες εκλογές.. 

Το δυσάρεστο της όλης υπόθεσης είναι πως θα ενωθούν όλοι τους μαζί και θα προσπαθήσουν με νύχια και με δόντια για  να μην αφήσουν να διαλυθεί αυτή η ομίχλη που θα αλλάξει  τα χρόνια κεκτημένα τους 

..... Είναι που ονειρεύονται σαν τον καραγκιόζη..

 

Με τα δικά μου μάτια 

Τι είναι τελικά αυτός ο περιβόητος πολιτικός πολιτισμός ?

Το μόνο που δεν είναι,  είναι να κάνεις αστειάκια του τύπου : " Γιατί γίνατε κομμουνιστής κ. Κουτσούμπα ? " και άλλα "καλοπροαίρετα" σχόλια ,  να κάνεις χειραψία και να συγχαίρεις  - χάρη του π.π. που εσύ πιστεύεις -  τον αντίπαλο σου με την ανάλογη κουστωδία τηλεοπτικών συνεργείων να σε έχει  πάρει στο κατόπι  

Ο πολιτικός πολιτισμός , αφορά  μαζί με πολλά άλλα, και την συμπεριφορά ενός κόμματος κυρίως στον δημόσιο λόγο του είτε οι  αποδέχτες είναι ψηφοφόροι του είτε όχι. 

Στις νέες συνθήκες που έχουν προκύψει στην εποχή μας , ( κοινωνικά μέσα , μμε κλπ )  αντιμετωπίζουμε πρωτόγνωρες δύσκολες καταστάσεις , μικρές ή μεγάλες ,όπου το μαύρο δεν είναι μαύρο και το άσπρο δεν είναι άσπρο , οι οποίες μας κάνουν να παρασυρόμαστε , να εξοργιζόμαστε , και να ξεχνάμε πως αρκετές απ αυτές τις καταστάσεις δημιουργούνται γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό . Για να μας μετατρέψουν σε μια μάζα που μέσα απ' αυτήν θα πάρουν ότι τους συμφέρει, ότι τους ευνοεί, και ότι τους εξυπηρετεί . 

Τρανταχτό παράδειγμα  το γεγονός με τις δηλώσεις του Σαββόπουλου . 

Δεν γνωρίζω αν ο Σαββόπουλος είχε κάνει κανένα συμβόλαιο στα νιάτα του πως θα έμενε πιστός  στην όποια ιδεολογία του.. Τα τραγούδια του τα άκουγα γιατί κάτι μου έλεγαν , όπως κάτι μου έλεγαν και τα τραγούδια του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι του  Καζαντζίδη ή του Περπινιάδη , του Βογιατζή και του Ξανθόπουλου  ή της Πάτυ Μπράβο και των Μπίτλς. 

Και τα τραγούδια αυτά σηματοδότησαν τα νιάτα μου.. Και τα νιάτα μου ήταν η πιο ανέμελη εποχή που έζησα. Ήταν οι φίλοι μου , το σπίτι μου , οι συμμαθητές μου .. Αν στείλω στα τάρταρα αυτά τα τραγούδια , θα είναι σαν να προδίδω τις αναμνήσεις μου . Σαν να ακυρώνω το μικρό κορίτσι που τα άκουγε και έκανε χιλιάδες όνειρα. 

Και όλα αυτά για μια αποδεδειγμένα "επαναστάτρια "  νέου τύπου που έσκισε τα ιμάτιά της για το ποιον του καλλιτέχνη .

Ο πολιτισμός ενός κόμματος αποτρέπει να πάρουν έκταση τέτοιου είδους εκρήξεις  που μόνο στόχο έχουν να αποπροσανατολίσουν τον πραγματικό θυμό προς αυτούς που επιβουλεύονται την ζωή μας . 

Δεν είναι λοιπόν γραμμή ή καθοδήγηση. Είναι ο τρόπος που κάποιος φορέας , κόμμα ή άτομο που με καθαρό μυαλό και ματιά θα σε κάνει να βγεις απ το μίξερ της αλλοτρίωσης .

Παρεμπιπτόντως αν ο Μητσοτάκης έκανε σε μένα την παραπάνω ερώτηση θα του απαντούσα : Κατ αρχάς από μια αρχέγονη διαίσθηση κ. πρωθυπουργέ .. και μια τελική διαπίστωση ότι δεν έπεσα έξω . Και ότι κοντά σ αυτό το κόμμα 'έμαθα  να σκέπτομαι  . 

Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας

 

Σε έναν κακοφορμισμένο κόσμο ο ασκός του Αιόλου πρέπει να ανοίγει σιγά - σιγά . Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να πάνε στον πάτο και αυτοί που τον διαχειρίζονται. Λίγα λίγα κάθε τόσο .

Τόσο , όσο , - που λένε και οι Σεφ - έτσι ώστε να μην χαλάσει η συνταγή και να έχουμε ένα αποτέλεσμα απ το οποίο θα μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Μαγιά εξ άλλου υπάρχει. Ελάχιστη , αλλά  αυτή είναι η ιδιότητα της μαγιάς αν καλλιεργηθεί σωστά. Γιατί κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει πως ανώμαλοι δεν υπάρχουν .

Εδώ και μερικά χρόνια τις πληγές του κόσμου τις φέρνουν στην επιφάνεια τα παντός είδους κινήματα,  οι εθελοντές,  οι ακτιβιστές,   που καταφέρνουν να κινητοποιήσουν κυβερνήσεις , υπηρεσίες,  πολιτικά κόμματα  αλλά ακόμα και τους πιο αδιάφορους για τα κοινά πολίτες κάθε χώρας . 

Πότε  bullying,  πότε Me Too , και πότε ότι άλλου είδους διαστροφή θυμηθεί το μυαλό αυτών που είναι ταγμένοι να διαφυλάττουν την παγκόσμια τάξη    Φτάνει μόνο μια λέξη για να αρχίσει μια καμπάνια , που θα  βάλει τα πράγματα στην θέση τους και που πρέπει να διαδοθεί , και να ξεσηκώσει , μέχρι να καταφέρει να επουλώσει την κάθε πληγή της οποίας το ζητούμενο είναι να γίνει ανάμνηση , αλλά συνάμα και καθεστώς ώστε να προλαβαίνει μια πιθανή υποτροπή.  

Η πληγή αρχίζει να γιατρεύεται όταν κάνει από πάνω κάπαλο αυτή την κρούστα που δημιουργείται από ξεραμένο αίμα . Και χρειάζεται  αρκετό αίμα  ενόχων αλλά και αθώων ( ως παράπλευρη απώλεια για το κοινό καλό ) 

Ζούμε λοιπόν στην εποχή της ανάπλασης των πληγών μας . Μόνο που κανένας μας δεν βλέπει πως το κάπαλο της πληγής σαλεύει . Κι αν το κοιτάξεις προσεκτικά βλέπεις πως αποτελείται από μικροσκοπικά έντομα που δρούν υπογείως μέχρι να εξοντώσουν  και να φέρουν εις πέρας ότι έχει αρχίσει. Να γίνει η ψυχική ασθένεια , η βία , ο εξευτελισμός , ο φόβος  κτήμα όλων μας .

. Έχουμε ευθύνη εμείς που υποτίθεται ανήκουμε σε έναν άλλο κόσμο που αγωνιούμε καθημερινά για το μέλλον των παιδιων μας ?? Θα το βρούμε αν σκεφτούμε κατά πόσο ανεχτήκαμε τα μικρά,  τα τάχα αθώα και τα ανόητα κατά την γνώμη μας .. αλλά  κι αυτά τα κατ επίφαση -με την πρώτη ματιά- δίκαια . 

Αν ναι , έχουμε μεγάλη ευθύνη .

Τα χάβαρα

 

Τα χάβαρα 

Υλικό που αναβαθμίζει την παέγια αυτό το εισαγόμενο πολύχρωμο φαγητό που πρώτα το χαίρεσαι όταν το παρασκευάζεις, - ρίχνεις , ρίχνεις και ξαναρίχνεις υλικά - μερικές φορές αταίριαστα μεταξύ τους , 

μετά χαίρονται τα μάτια σου όταν το βλέπεις σερβιρισμένο στην μέση του τραπεζιού μέσα στο ίδιο σκεύος που παρασκευάστηκε, 

και τελευταία το απολαμβάνει η γεύση σου που κάνει προσπάθειες να καταλάβει τί τρώει τσιμπολογώντας από δώ κι απο κεί λίγο κοτόπουλο , λίγο χταπόδι , ένα όστρακο η ένα κομμάτι λευκού ψαριού πάντα με μπόλικο ρύζι , 

μέχρι που στο τέλος μπερδεύεται γιατί το να προσπαθείς να απομονώσεις γεύσεις υλικών που μαγειρεύτηκαν σε μια μαρμίτα είναι μάταιο , 

οπότε αρκείσαι να μουγκανίζεις με μμμμμμμ .. και μμμμμμμμ.. όπως και οι συνδαιτυμόνες σου , χωρίς κουβέντα μην ενοχλήσεις τους γκουρμεδιάρηδες φίλους σου  .

Το αρνητικό της παέγια είναι ότι δεν έχει σάλτσες για να το διασκεδάσεις κι εσύ κάνοντας βούτσες . Έχει ξεκάθαρες πληροφορίες  και είναι σαν να σου λέει: 

- Έτσι έχουν τα πράγματα  κυρά μου ! είτε σ αρέσει , είτε όχι.. θα το φάς γιατί είναι υγιεινό , γιατί είσαι πεινασμένος και γιατί έτσι μ αρέσει. 

Το χάβαρο Νο 2 ,

το μάθαμε σε μικρή ηλικία σαν βρισιά που την λέγαμε χωρίς να ξέρουμε τι σημαίνει . 

Μια μπάτσα στα χείλη, μας έβαλε στην θέση μας με απορία στα μάτια μας και μόνο η εξήγηση μιας αθυρόστομης  γειτόνισσας που δεν μασούσε τα λόγια της  μας απέτρεψε να ξαναπούμε την φράση  όπως συμβαίνει με όλα τα απαγορευμένα  σ αυτήν την ηλικία . 

Τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα με αφορμή την επικαιρότητα και με το τί μας σερβίρουν οι δυο πλευρές του πολέμου . 

Στο τραπέζι μας μια γαβάθα με παέγια - οι πληροφορίες της Δύσης - που μας επιτρέπει μεν την επιλογή μπουκιάς πλην όμως του ίδιου φαγητού, 

και απ την άλλη οι διευκρινήσεις της γειτόνισσας  που σημειωτέον δεν ήταν  και τόσο αγαπητή στην γειτονιά μας ακριβώς όπως ο Πούτιν .

Και είναι η πρώτη φορά ύστερα από χρόνια , που έβρισα με την γνωστή παλιά φράση : 

Της μάννας σας το χά@@@ ρο !!! Όλων σας ρε ....