Οι παρακόρες....

( αναμνήσεις απ τα σπίτια των "πεθαμένων")

Το δεύτερο συνθετικό της λέξης πλάνη.. Δόλωμα..
Αυτές το γνώριζαν πολύ καλά..
Μικρά κορίτσια με το μποχτσά τους στα χέρια 'επαιρναν το δρόμο της νέας τους ζωής ..που λεγόταν : το καλό σπίτι..
" Ξέρω ένα καλό σπίτι να πας" 
Εξυπηρέτηση ένθεν κι ένθεν
Δεν είχα την ευκαιρία  να δώ την Βούλα  απ την Λήμνο να ανηφορίζει πρός το "καλό" σπίτι  που η μάντρα του άρχιζε απ τη θάλασσα του Ακλειδιού και τελείωνε στον επάνω δρόμο Ακρωτηριού - Χώρας..
Δεν ξέρω πόσο χρόνων ήταν όταν τη γνώρισα...Την έβλεπα σαν μεγάλη..
Ομως , όταν κοιτώντας τις ζωγραφιές  του τόμου  του Θησαυρού που μου έδιναν για να κάτσω ήσυχη παρατηρούσα με την άκρη του ματιού μου τις κινήσεις όλων των κοριτσιών..που μερικά απ αυτά φορούσαν την στολή της ματαιοδοξίας
( Ολα τα καλά σπίτια είχαν μια ματαιοδοξία..)
Μαύρο φόρεμα ..άσπρη λινή ποδιά και λευκό μπονέ στο κεφάλι..
Απ την στολή αυτή γλίτωναν μόνο η μαγείρισσα , και η γυναίκα του κηπουρού..
  Εβλεπα λοιπόν στα μάτια τους κάτι που δεν μου άρεσε..και λόγω ηλικίας δεν ήξερα όχι μόνο τι ήταν αυτό ..αλλά και δεν ήξερα ακόμα να εκφραστώ για να τις ρωτήσω..

Μια φορά είχα ζητήσει να μου φτιάξουν και μένα μια τέτοια στολή..
Αν η ματιά  μπορούσε να σκοτώσει τώρα δεν θα υπήρχα..
Οχι η γιαγιά μου... Η θειά μου...
- Αυτό το παιδί σίγουρα δεν θα τα πάει καλά στη ζωή του... Να την προσέχεις
(συμβουλή στη γιαγιά μου)
Το μεσημέρι όταν όλοι πήγαν να κοιμηθούν και τα κορίτσια ψόφια στην κούραση κουβέντιαζαν μεταξύ τους ..έκοψα το καλώδιο του τηλεφώνου με ένα μαχαίρι..
Είχα πάρει το χάκι μου.. ( καλό εεε?? )

Τα κορίτσια καθόταν στο τραπέζι να φάνε μόνο όταν τελείωναν όλοι οι άλλοι..
Όταν αργότερα μεγάλωσα λίγο θέλοντας να διαβάλλω στην γιαγιά μου τους συγγενείς της της είπα με στόμφο ξερόλα..
- Σιγά τα ζώα... Πως μπορείς να τους κάνεις παρέα..αφού μας έχουν και τρώμε στην κουζίνα..
- Στην κουζίνα τρώμε γιατί δεν τους άντεχες εσύ,  στην τραπεζαρία και χτύπαγες τα πόδια σου κάτω για να φάς μαζί με τα κορίτσια..
Τότε κατάλαβα πως είχα κάνει το πάν για να με μισήσει η θειά μου και περιέργως ένοιωσα  ικανοποίηση..

Οι παρακόρες λοιπών των "καλών " σπιτιών , ήταν πάντα πάνω από τρεις
Τούτες εδώ ήταν περίπου επτά ..χώρια τις εξωτερικές που ερχόταν για πλύσιμο , σιδέρωμα, και ράψιμο..που δεν ξέρω αν τις έλεγαν και παρακόρες..
 Στο ζήτημα της αμοιβής τους πάλι έπαιζε ρόλο το δεύτερο συνθετικό 
παρα και κόρη
Σαν κόρες τις φρόντιζαν , κρατώντας τους τα λεφτά για να μην τα χαλάσουν..
Γιατί ..ναι.. Ενα κορίτσι που ξενιτεύεται για να πάει να κάνει τη δούλα .. ενα κορίτσι που κουμαντάρει ένα τριώροφο σπίτι..που μαγειρεύει 3 - 4  φαγητά κάθε μέρα.. ένα κορίτσι που κλαίει κρυφά τα βράδια πρίν ξεραθεί απ την κούραση...
 μα ναί ... έχει ανάγκη "μητρικής" προστασίας ..
Τα χρήματα τα έπαιρνε μόνο ο πατέρας τους όταν και όποτε κατέβαινε στην πόλη..
Συνήθως τα χρησιμοποιούσε κι αυτός για να σπουδάσει τον γιο του ..να παντρέψει μια μεγαλοκοπέλλα κόρη του ή και να την αράζει στο καφενείο παίζοντας χαρτιά και καμαρώνοντας  ( Τον τελευταίο θα μπορούσες να τον δείς επίτροπο στην εκκλησία... φίλο του χωροφύλακα , μπεχτσή,  καθώς και εργάτη στους ψεκασμούς για τον δάκο.. ( Ο δάκος προτιμούσε περιέργως μόνο αυτόν να τον εξολοθρεύσει ξεγελώντας τον με τη μελάσα )

Συνεχίζεται :
Το "καλό παιδί " που ποτέ δεν ερχόταν