Φυτώρια (2ον)

Ακούγοντας  και βλέποντας να μιλάνε  στελέχη του Σύριζα τελευταίως στα ΜΜΕ 

αυτομάτως ταξιδεύω πίσω και ξαναζώ στιγμές επώδυνες , περίεργες, που σε κάνουν να νιώθεις φυτό.. 

Οι ίδιοι άνθρωποι με τις ασαφείς ομιλίες, συνοδευόμενες από χειρονομίες -  θαρρείς και η κίνηση των χεριών θα αποσπάσει τον άλλον απ το νόημα του λόγου – ηγεμονική στάση ξερόλα ελέω της αναρρίχησης τους   στην πυραμίδα ακόμα και μέσα σ ένα κατώτερο όργανο του κόμματος, 

χαρακτηρισμοί και ετικέτες σε απλά μέλη και τρικλοποδιά σε όποιον είχε το ανάστημα  απ τους «κάτω» ( προσφιλής έκφραση στελεχών ) να πει  την άποψή του. 

Αυτούς λοιπόν ξαναβλέπω μπροστά μου που μιλούν για τα πάντα και δεν λένε τίποτα φέρνοντας σε αμηχανία τους όποιους δημοσιογράφους οι οποίοι δεν έχουν το θάρρος.. ( χμ…χμ…γκουχ ..γκουχ..) να τους ξανακάνουν την ερώτηση αντρίκια και στα ίσια…. συνηθισμένη στάση εξ άλλου απέναντι σε κάθε κυβερνητικό. 

Ψάχνοντας ένα - ένα τα ονόματα  αυτών που με γυρίζουν πίσω στα παλιά , βλέπω -  όλο και με λιγότερη  έκπληξη πια – πως πέρασαν για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα απ το Κομμουνιστικό Κόμμα ..

(και έχω τον λόγο μου που δεν γράφω ΚΚΕ..Κομμουνιστικά κόμματα υπάρχουν πολλά.. Θέλω να κρατώ αυτά τα τρία γράμματα σε ξεχωριστή θέση ως μνημόσυνο …κάποιων που δεν υπάρχουν πια..) 

Το περίεργο - και όχι ανεξήγητο - είναι πως παρ όλη την ποσότητα «στρατολογήσεων»  απ όλα τα στρώματα της κοινωνίας , στάθηκε αδύνατο αυτή  ανομοιομορφία να βοηθήσει το κόμμα ακριβώς γιατί δεν υπήρχε αυτό που είχε πει ο Λένιν ( ανατρέχουμε αναγκαστικά μερικές φορές σ αυτόν) σ αυτό λοιπόν που είχε πει πως:

 Όλοι χρειάζονται μέσα στο κόμμα φτάνει ο ένας να  παίρνει (διδάσκει)  απ  τον άλλον, αναφερόμενος στην συνύπαρξη  εργατών – διανοουμένων.. 

Και παρ όλο που δεν γινόταν αυτό , οι πάντες συνέχιζαν την τακτική  της ποσότητας ( που θα  ήταν το σωστό)  και όχι της ποιότητας ( που θα ήταν το ένα βήμα πίσω , για να μπορέσεις να κάνεις τα δύο επόμενα μπροστά  , και να αποδείξεις πως είσαι καλός σπορέας..γιατί κηπουρός είσαι..)

Και όσο για τον Σύριζα να αναγνωρίσει πως χάρη αυτών των φυντανιών που μαθήτευσαν στο κόμμα έχει αποκτήσει το " ορίντζιναλ " αριστερό του προφίλ, πράγμα που εξυπηρετεί όχι μόνον αυτόν, αλλά και τους παραπέρα , που κάνει πως δεν τους ξέρει...  

Υ.Γ  :)  :) 

( Και λόγω της ημέρας του Αγίου των ερωτευμένων: Έρωτας είναι και,   να αγαπάς,  έστω κι αν σε χωρίζει  με τον άλλον  άβυσσος…και να επιμένεις σε ότι σε κρατά ζωντανό..παρόλο που βλέπεις τα λάθη ..Να δίνεις κι ας μην παίρνεις ..Γιατί ο έρωτας δεν είναι  στόχευση  και «υπολογιστικό» συναίσθημα.