Δώς μου το χέρι σου και...... παμε

Θυμάσαι ; «Εργατική τάξη». «Λαός». «Κεφάλαιο», «Μονοπώλια». Κάποτε πήγαν να σε πείσουν ότι όλα αυτά … πέθαναν. Ότι δεν υπάρχουν πια τάξεις. Ότι η ιστορία τέλειωσε. Ότι η πάλη των τάξεων σταμάτησε. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου να σου δείξει ότι σου έλεγαν μπουρμπούτσαλα όλοι αυτοί οι «μοντέρνοι» που αμφισβήτησαν το Μάρξ και το Μαρξισμό. Μέχρι να τον ξανακάνει «μόδα» η κρίση, η ζωή κι η ιστορία.

· Θυμάσαι ; «Ισότητα». «Κοινωνική δικαιοσύνη». «Αλληλεγγύη». Προσπάθησαν κάποτε κάποιοι να σε πείσουν ότι αυτά όλα, μπορούν να εξασφαλιστούν «εύκολα» κι «ανώδυνα» μέσα σ΄ αυτό το σύστημα, με κάποιες … «μεταρρυθμίσεις». Μέχρι να αποδειχθεί ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ούτε «αχόρταγος», ούτε «μπιζναδόρικος», ούτε «φταίνε … τα golden boys». Αλλά είναι στη φύση του να ζει μόνο όσο μπορεί ακόμα να ρουφά το αίμα και τον κόπο της εργατικής τάξης και τον πλούτο της κοινωνίας και της φύσης.

· Θυμάσαι ; «Ιμπεριαλισμός». «Πόλεμος». Πήγανε κάποτε να σου αμβλύνουν το Αντιιμπεριαλιστικό κριτήριο, εξισώνοντας τις ευθύνες του θύτη και του θύματος ( π.χ. Γιουγκοσλαβία ). Να σβήσουν στη σκέψη σου τις ευθύνες της Ε.Ε. σ΄ όλες τις περιπτώσεις των πολέμων που άναψε ο ιμπεριαλισμός. Πήγανε να σε πείσουν ότι γίνεται να κάνεις αντιπολεμικό κίνημα χωρίς … αντιιμπεριαλιστική πολιτική. Ότι το θέμα είναι να διαλέξουμε ποιόν ιμπεριαλιστικό πόλο ( Ε.Ε. ) προτιμάμε. Μέχρι που όλα αυτά άρχισαν να ξεπροβάλουν μπροστά στα μάτια σου σαν απορίες και σαν ενστάσεις.

· Θυμάσαι ; «ΕΟΚ» ή «ΕΕ». Πήγαν να σε πείσουν ότι είναι «ανάγκη», ότι είναι πια μονόδρομος κι ότι αν θέλεις να είσαι μοντέρνος πρέπει να είσαι «μέσα». Σου εξήγησαν γιατί ήταν σωστό που ψήφισαν το Μάαστριχ, την ελευθερία κινήσεων του κεφαλαίου κι όλες τις άλλες συμφωνίες των καπιταλιστών σε βάρος των εργαζόμενων και των λαών. Μέχρι που αναγκάστηκαν κι οι ίδιοι αυτοί να κάνουν … «γαργάρα» τις τότε επιλογές τους και να παριστάνουν ότι τώρα δήθεν άλλαξαν.

· Θυμάσαι ; «Συνδικάτα». «Απεργία». «Εργατοπατέρες». Προσπάθησαν να σε πείσουν ότι στο όνομα κάποιας «ενότητας», πρέπει να κάνεις «κίνημα» μαζί με τους εργατοπατέρες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μέχρι που είδες τα «στελέχη σου» να μη ξεχωρίζουν απ΄ τους δοτούς ,"των δύο" στα συνδικάτα. Μέχρι που τους είδες να συμμετέχουν στους κοινωνικούς διαλόγους (στην ΟΚΕ π.χ. που συζητούν για την «ενεργό γήρανση» ή την εξίσωση ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών») και να ψηφίζουν όλα τα αντιδραστικά μέτρα στο όνομα του ρεαλισμού (Καποδίστριας, 65 ωρο, Εξίσωση συνταξιοδοτικών ορίων ανδρών και γυναικών, κλπ ).
· Θυμάσαι ; «Αποκλεισμός». Πάντα ήξερες καλά ότι η άρχουσα τάξη αποκλείει και πολεμάει ότι φοβάται. . Κι έκαναν κάποιοι προσπάθεια να σε πείσουν ότι η τόση πολύ προβολή του χώρου σου οφείλετε στο ότι είναι … «σύγχρονος» κι έχει «μοντέρνα γλώσσα». Ότι έχει το κόμμα «σου» καλή «επικοινωνιακή πολιτική». Μέχρι που αποδείχτηκε ότι αυτό το κάνει το σύστημα κατά πως το βολεύει κάθε φορά. Απλώς εσύ πότιζες ένα κόμμα που ήταν και είναι «διαθέσιμο» για παιχνίδια του συστήματος.

· Θυμάσαι ; «Ενότητα της αριστεράς». Σε γοήτευσε η ιδέα. Γιατί όχι ; Μέχρι που είδες ότι στο όνομα της ενότητας χάθηκε η αριστερή ταυτότητα. Μέχρι που κατάλαβες ότι η όποια «ενότητα» ήταν ένα προεκλογικό πυροτέχνημα για να γίνουν κάποιοι βουλευτές με την ψήφο σου. Μέχρι που κατάλαβες ότι σου έλεγαν ψέματα και κανένας δεν είχε στο μυαλό του την ενότητα, παρά μόνο την καρέκλα. Ή μέχρι που αποφάσισες ότι η όποια ενότητα πρέπει να έχει και κατεύθυνση. Ενότητες κάνουν πολλοί. Εσύ νομίζω ότι ψάχνεις την ταξική ενότητα. Κι αυτή δεν υπάρχει μακριά απ΄ την εργατική τάξη.......Και ξέρεις ποιός την εκπροσωπεί.....Και " όχι ελέω Θεού"...μα πραγματικότητας.
(Από διαδικτυακά κύματα του Αιγαίου) Αποσπάσματα : γιατί όλοι πρέπει να θυμηθούν.