Αλέκο με φωνάζουν και δεν με λογαριάζουν

(Να σε φτύσω ή να σου κάνω τεμενά;)

Όχι ρε… να με φτύσεις .. χίλιες φορές καλύτερα .. που το’ χω συνηθίσει κιόλας..
Να με φτύσεις… αφού μια ζωή αυτό έκανες..
Μπροστά στο γκισέ …
Μπροστά στη ρεσεψιόν..
Μπροστά στο κωλογραφείο σου
Στις πληροφορίες..
Στο ΙΚΑ…
Στο μη συνοικιακό μαγαζί..

Γιατί έβλεπες τι φορούσα..
Τα μαλλιά μου..
Την τσάντα μου..
Τα παπούτσια μου
Και καταλάβαινες …ότι στο πορτοφόλι μου δεν έχω μία…
Και δεν άξιζα της προσοχής σου και της εξυπηρέτησης σου..
Ίσως….λέω ίσως…να μου έκανες τη χάρη να με προσέξεις σαν γκόμενα..
Όταν είχες φουσκοθαλασσιές… όταν τσακωνόσουν με τη δική σου.. την όποια…
Γιατί ρε δημοσιοϋπαλληλίσκε, με κοίταγες απ’ έξω..
Τι φορούσα..
Τα μαλλιά μου, την τσάντα μου..
Γιατί έτσι μετράς και τον εαυτό σου..
Γιατί έχεις διαγράψει το μέσα σου.. το ξέχασες και το ’χασες..

Και ξαφνικά σήμερα ........

Σήμερα γιατί μου έκανες υπόκλιση ρε φίλε;
Με τρέλανες!!
Κοίταξα τριγύρω μην και δω κάποιον «κύριο!!»
Μου άνοιξες και την πόρτα του θεραπευτηρίου!
Μα δεν με θυμήθηκες;
Πριν δυο μέρες ήμουν εκεί πάλι.. κι’ ούτε που να με φτύσεις θυρωρέ!
Τα ίδια ρούχα φόραγα ακριβώς.. Ποιότης μισό-κινέζικη
Και σήμερα!!! Άλλαξε η τύχη μου γ….ω;
Με κόμπλαρες ρε μάστορα.. δεν είμαι συνηθισμένη σ’ αυτά..

Λύθηκε το μυστήριο…

Κάθισα δίπλα σαν συνοδηγός στο ιχ που με μετέφερε ….
- Να σ’ αφήσω στην πλατεία να πάρεις ένα ταξάκι γιατί είμαι άυπνος!!!
Άυπνο; Και γώ το έχω και με κάνει βόλτες… το καημένο μου .. (ενοχές)
Στον περιφερειακό του Καρέα κορνάρει σ έναν ταξιτζή
Βγάζω και το χέρι μου εγώ …. Ο ταξιτζής ...το είχε ήδη κοκαλώσει..
Άλλο μυστήριο ..πάμε παρακάτω
Μπαίνω στο ταξί μαζί με τη βρωμο-συνήθεια μου να χτυπώ την πόρτα
και μετά να θυμάμαι πώς δεν πρέπει…
Τσιμουδιά ο ταξιτζής… όλο γλύκα…
- Βύρωνα του λέω διστακτικά – κάτι παθαίνουν όταν τους λές Βύρωνα-
Κατάλαβα πώς ζω σε άλλο κόσμο όταν μου απάντησε ευγενέστατα ..βεβαίως!

- Δεν καταλαβαίνω πώς καταδεχτήκατε να βγείτε απ’ αυτό το αυτοκίνητο και να πάρετε ταξί…

Όπα!!! Όπα ρε μάστορα…τι είπες τώρα!!!!
Α! ρε Θυρωρέ … τι μού κανες! Μ’ έκανες να πιστέψω πώς με είδες!!!
Πως έπαψα να είμαι αόρατη! Πως πρόσεξες τα καλοσυνάτα μάτια μου!
Ρε! ….Το αυτοκίνητο πρόσεξες;
Ρε …..συναδελφάκι … με σύγκρινες με λαμαρίνες και λάστιχα;
Γιατί ρεεεέ!

-Ένα σασί με τέσσερις ρόδες που σε μεταφέρει.. είναι για μένα το αυτοκίνητο…

Λέω στον ταξιτζή….χωρίς πνοή… δεν ξέρω αν μ’άκουσε..
Πάντως και γι’ αυτόν ήμουν ακόμα ορατή….πράσινη ….πως το λένε