Περί ορατών και αοράτων

Posted by Iptamenos Ollandos

Άραγε
όταν ράψω το στόμα μου θα με ακούσει κανείς; Όταν θα μπήγω την βελόνα
με υπομονή από το ένα κομμάτι δέρματος στο άλλο, θα αποκτήσω το δικαίωμα
στην προπληρωμένη δημόσια υγεία; Θα έρθει αντιπροσωπία πολιτικών
προσώπων όταν θα λούζομαι με βενζίνη απειλώντας ότι θα αυτοπυρποληθώ
για τα προπληρωμένα ένσημα μου που έχουν γίνει μάρκες για τον τζόγο των
πολιτικών προσώπων; Θα ξημεροβραδιάζονται κάμερες και ιλουστρασιόν
δημοσιογράφοι έξω από το υπό κατάληψη σπίτι μου που θα το ζώσω με
δυναμίτες εξαϋλώνοντάς το κι αυτό μαζί με μένα όταν στέγη δεν θα έχω να
καλυφθώ εξαιτίας του πλειστηριασμού προπληρωμένων με ιδρώτα τραπεζών;
Φυσικά και όχι. Γιατί εγώ έχω παίξει ως πιόνι στο παιχνίδι τους και
πλέον η οποιαδήποτε κίνηση εντυπωσιασμού ή ακόμα και απόγνωσης δεν θα
έχει καμία σημασία για κανέναν.

Πιόνια
νέας κοπής μπήκαν στο παιχνίδι που με ένα απλό σύνθημα της νίκης στο
χέρι μπαίνουν ως πρωτοσέλιδα στον εγχώριο στρατευμένο Τύπο.
Συνέχεια εδώ