Το παιδί με την ομπρέλα (Χρόνια πολλά!)

Μας είπαν πως την έλεγαν ομπρέλα..

Μα εμείς μόλις την είδαμε σκεφτήκαμε: Να μια αγκαλιά που μέσα της θα ονειρευόμαστε χωρίς να μας βλέπουν ..

Λίγο αργότερα, παιχνίδι την νομίσαμε.. Σαν ανεμόμυλο την γυρίζαμε στα χέρια μας

κι ο άνεμος μας έφερνε στη μύτη το άρωμα απ τις πορτοκαλιές..

Μα πάλι αλλάξαμε γνώμη.. Δεν ήταν παιχνίδι.. Οι μεγάλοι δεν παίζουν!

Και παίξαμε τους μεγάλους..

Κι όσο περνούσαν τα χρόνια χάθηκαν οι πορτοκαλιές ..οι μυρωδιές ..και αγρίεψε ο άνεμος.

Μάθαμε να ονειρευόμαστε χωρίς αγκαλιά όταν καταλάβαμε πως τα όνειρα δεν είναι για όλους τα ίδια

Ξεχάσαμε πια να παίζουμε.. Ήμασταν μεγάλοι !!

Και η ομπρέλα μας παλιά και μικρή για τον κόσμο που μας έφτιαξαν και έπρεπε να τον συνεχίσουμε αποτελειώνοντας τον.

Pink like a deco umbrella