Όταν το σύμπαν συνωμότησε..

Το δικό σου σύμπαν

Αυτό που μπορούσε να δει το «νηστικό» σου μάτι

Αυτό το σύμπαν που γεννήθηκε όταν το χάος ξεκαθάριζε και θα μπορούσε ίσως

να μπει μια «τάξη»..

τότε ο μεγάλος, έντρομος είπε  ξανάγενηθήτω φως και πάμε απ την αρχή..

Και  απ την πρώτη μέρα της επαναδημιουργίας του έφτιαξε εσένα.. που έλειπες  ..

Η επόμενη μέρα ήταν η Κυριακή ..

Το δικό σου «σύμπαν» λοιπόν συνωμότησε για να σου δώσει όσα σε σένα έλειπαν ..

Μικροπράγματα για λίγους , μα τόσο σπουδαία για σένα αφού μέσα απ αυτά ψήλωσες, απέκτησες οντότητα, έγινες «κάποιος»

Έστω και αν μέσα στο «θείο» συμβόλαιο ο όρος  ήταν με μεγάλα γράμματα που σου διευκρίνιζε ότι θα έρπεις …δεν χρειαζόταν ..γι αυτό πλάστηκες ..

Οι υποχρεώσεις σου??

Η καταστροφή της πρώτης ήδη σαθρής δημιουργίας  που ωστόσο θα μπορούσε να διορθωθεί αν γύριζε τα μάτια του απ αλλού για λίγο ο θεός και  αν έσπαγε το ποδάρι του ο διάολος..

Και τα κατάφερες σε λιγότερο από επτά «κυριακές»  ημέρες.. ανθρωπάκο.

Όμως ..αν  το σύμπαν συνωμοτεί κτλ. κτλ. όπως σου ψιθύρισε στο αυτί ο ποιητής  του Ποιητή σου, σου ξέφυγε η εντολή  μιας μοίρας.. της τρίτης.. αυτής που διορθώνει..

Πως ότι ζητήσεις για δικό σου όφελος, θα γίνει αέρας .. και θα επιστρέψει στον πονηρό δημιουργό σου.. Κοίτα λοιπόν την ατζέντα σου και τσεκάρισε πότε έχεις ελεύθερο χρόνο να αγωνιστείς γι αυτά που απέκτησες..

Όμως άσε με εμένα  να χαρώ  τα λίγα που προσπαθώ να κρατήσω με το ζόρι

για να πάρω κουράγιο και να μη σου μοιάσω έστω και αν με λες επαναστάτη  του καναπέ γιατί δεν ακολουθώ το σχέδιο του θεού σου..

Άσε με να μένω αδιάφορη σε χαράτσια και συντελεστές που αφορούν το τομάρι μου και να ανησυχώ μόνο για  τα ψιλά γράμματα, πχ. για την «κοινωνική οικονομία» ,»την κοινωνική επιχειρηματικότητα» , που προετοιμάζει την οργάνωση της μεγάλης στρατιάς του άνεργου μέλλοντος (πονηρέ αναλυτή των πάντων που δεν βλέπεις γιατί δεν ακούς ή ακούς και κάνεις πως δεν βλέπεις..)

Άσε με να ανησυχώ για το κλέψιμο, τον διαμελισμό και το μοίρασμα των οργάνων των παιδιών μου ( και καλά τεθνεώτων) κι εσύ πονηρέ επιστήμονα  που δεν μιλάς γιατί δεν ξέρεις ή ξέρεις και δεν μιλάς..

Ναι ..ανησυχούν  οι άνθρωποι του «καναπέ»

Έστω κι αν κατεβάζουν τα στόρια και κλείνουν τα παράθυρα με τις δικές τους κουρτίνες αποφεύγοντας όσο μπορούν  την έξω  μπόχα..

 Αγωνιούν κι αυτοί που φτιάχνουν ζωή με όποιο τρόπο μπορούν μόνο και μόνο για να δουν να ανθίζει

ένα λουλούδι και να γεννιέται ένας καρπός έστω και αν δεν έχουν όφελος απ αυτό..

Και άσε με να αισθάνομαι τυχερή μόνο όταν βρίσκω κάτι που εγώ έχασα και όχι που μου πήραν :Ρ :Ρ