Τρια παραμύθια και μια παραμυθού..

....
Παραμύθι Α!

Εν αρχή είν’ .. η αρχή..
Ποιος λόγος και κουροφέξαλα.. Η αρχή ρε.. να τρυπώσεις!
έτσι και τρυπώσεις ή την αράζεις κάνοντας τον παπά (αν μπορείς)
ή την κάνεις σιγανά και ταπεινά και λες γεια χαρά μάγκες.. έχετε γεια βρυσούλαι και Σουλιωτοπούλαι (να μου ζήσω η κοπελάρα μου!)
Κα να πώ πως κάτι δεν μου μύριζε από μακριά ;
Αλλά, θες τα λόγια του παπά, θες το λιβάνι του καντηλανάφτη, ο δεξιός και ο αριστερός ψάλτης.. Τα’ παιξα ως γυνή, μα και ως Μήτσος μπορώ να πω.
Δεν βαριέσαι έχει η ζωή καραβοτσακίσματα ..και γυρίσματα έχει αλλά δεν μας ενδιαφέρουν δεν κρατάμε κακίες, γιατί βλάκες γεννηθήκαμε και δεν αλλάζουμε ορέ!

Παραμύθι Βου!

Την Πασχαλιά την γιορτάσαμε ετεροχρονισμένα ..
Όπως λέγαμε ΑΤΑ παλιά πολύ παλιά; Έτσι και χειρότερα..
Μόλις σήμερα φτιάξαμε την μαγειρίτσα μας (και μην βγάζετε σπυράκια…. ….πολύτιμα μου ευαίσθητα…. με μανιτάρια την έκανα) όχι πως είμαι χορτοφάγος... ναμκιόρα (!) είμαι από μικρή.. σου χτύπαγα εγώ το πόδι κάτω
και όλοι σούζα μπροστά στο νήπιο.. ωραία χρόνια λέμε Αχ!

Η Μαρία μου είπε την Κυριακή: Έρπης είναι καλή μου!!!
Εμ αυτός δεν ήταν έρπης …χαμέρπης ήταν φιλενάδα όλο και σερνόταν και έκανε βόλτες μέχρι το στόμα τρύπωσε κι αυτός.. παρέα με ένα ξεγυρισμένο πυρετό που δεν τον κατάλαβα βεβαίως γιατί γμτι μου δεν τα πιάνω και όλα..

Σήμερα λοιπόν που βγήκα για τσιγάρα -γιατί δυο μέρες δεν κάπνισα και έπρεπε οπωσδήποτε να συμπληρώσω τη νικοτίνη που έχασα- μου λέει η Πόνια η ψιλικατζού: δεν είχα ρε κιβώτιο πορτοκαλάδες να σου φέρω
..εγώ δεν πίνω ποτέ πορτοκαλάδα …την κοίταξα σαν χαζή και κατάλαβα ότι είχα παραγγείλει ένα κιβώτιο πορτοκαλάδες ..και παγωμένες.. παρακαλώ!
Μια, η Πόνια και μια ,η φιλενάδα μου που μου είπε ότι μιλήσαμε στο τηλέφωνο που δεν το θυμόμουν πήρα επί τέλους είδηση ότι πρέπει να είχα και πυρετό..
Τον Κώστα δεν τον θυμάμαι καθόλου.. αλλά είδα ότι έλειπε αρκετή τροφή απ τη σακούλα του οπότε τον τάιζα εν αγνοία μου..

Παραμύθι Γου!

Ρε φίλε μια χαρά είσαι..
Τη δουλίτσα σου την έχεις.. δεν ξέρω για πόσο.. (άσχετο)
Της απολυσούλες μας τις έχουμε φάει με το κουτάλι, άνθρωπος της πιάτσας είσαι τι το θελες ρε να μου στέκεσαι μεγαλοπαρασκευιάτικο στην πλατεία με κεράκι
να περιμένεις τα επιτάφια με ύφος οσίου, μες στην κατάνυξη και να κοιτάς αν σε βλέπουν κι από πάνω;
Και καλά οι γυναίκες πολλά τα ελαφρυντικά.. τα λόγια του παπά κτλ κτλ να μην τα ξαναλέμε.. αλλά εσύ βρέ φαρισαίε; Που σε είδα; Καλά δεν είδες μια τρελή που ζητούσε συγγνώμη να περάσει ; Φαί σε πακέτο έψαχνα να βρω ..όλα κλειστά τα μπ…..λα μέχρι το Παγκράτι έφτασα…
Ρε υπάρχουν ακόμα επίτροποι ; μπας και θες να τρυπώσεις σε κανά παγκάρι;

Και επειδή τα παραμύθια δεν ενδιαφέρουν κανέναν!
Ε! γι αυτό ρε κουτά, κλείνω τα σχόλια! Πριν πείτε ώχ! κι αυτή τώρα!
Και για χάρη της άνοιξης πάρτε και ένα άσμα της εποχής μου… νομίζω..
(και κάνω και τέλεια δεύτερη φωνή στο ρεφραίν η παλιο... αυτή!)
Και όρε γαμώτο πως σπάστηκα τώρα!!!!
Και εις διπλούν ρε; Και εις διπλούν;