Το δώρο (ήρθαν τα χριστούγεννα κι η πρωτοχρονιά ..Ολέ!)

(Εορταστικόν!)

Αυτόφωρο για τους εργοδότες που δεν θα δώσουν το δώρο εορτών στους εργαζόμενους. Τι χαρά ,τι χαρά..

Μέθοδος συνδικαλισμού άνευ διδασκάλου από την τηλεόραση.. Μια σούπα με:

-ένα μέρος κατανόησης προς τους εργοδότες,

-ένα μέρος κατανόησης της δύσκολης θέσης το εργαζόμενου,

-μια πρέζα αγωνιστικότητας,

-και μπόλικη συναίνεση.. όσο σηκώσει το μίγμα…να έρθει να δέσει..

Η συνταγή ίδια για όλους… και για τον συνοικιακό εργοδότη που κυνηγά τον πελάτη με την απόχη , και για το απόμερο lidl, Μαρινόπουλο, Βασιλόπουλο, και άλλα, που άνοιξαν για να δώσουν δουλειά σε μας τα δύστυχα της γειτονιάς .

Κατά την εκτέλεση ( της συνταγής χα!) πρέπει να ληφθεί υπ όψη ότι ό εργοδότης που θα καταγγείλετε δεν είναι σίγουρο ότι θα πάει στο αυτόφωρο (εκτός αν βρεθεί κανένας «χριστιανός» επόπτης εργασίας) αλλά και να πάει δεν είναι σίγουρο ότι θα το πάρετε το δώρο σας οπότε θα πρέπει να πάτε και σε δικηγόρο στη συνέχεια.. αλλά είναι σίγουρο ότι την άλλη μέρα θα είσαστε απολυμένοι. Τι χαρά! Τι χαρά!

Τώρα βέβαια αν «υπήρχαν» πρωτοβάθμια κλαδικά σωματεία τα οποία είχαν το δικαίωμα να κάνουν έλεγχο ,χωρίς να είναι αναγκασμένος ο υπάλληλος να κάνει προσωπική καταγγελία, αν σ αυτά τα σωματεία δεν είχε αλλοιωθεί η σύνθεση της διοίκησής τους μετά από πολλουυυυύς αγώνες χρόνια πριν (ελέω και των εργοστασιακών σωματείων που τόσο μοχθήσαμε γι αυτά εμείς οι αριστεροί.. τί χαρά! τί χαρά! ) αν είχαμε πάρει είδηση παλιά πολυυυύ παλιά το νόημα του Ν.1264 που απλόχερα μας πέταξε στα μούτρα η σοσιαλιστική κυβέρνηση της αλλαγής και τσιμπήσαμε, και αν η γιαγιά μου είχε καρούλια , ίσως αποφεύγαμε το τραίνο που ερχόταν κατά πάνω μας με αναμμένους προβολείς ..ενώ εμείς βλέπαμε την άκρη του τούνελ..

Άντε τώρα με πατερίτσες με γύψους και με τσιρότα να καταφέρουμε να τη σκαπουλάρουμε , όταν μας κυνηγήσουν οι εργαζόμενοι όταν ξυπνήσουν..

Μόνη μας παρηγοριά ότι δεν θα ξυπνήσουν….

Τι χαρά! Τι χαρά!