:p :p :p... χά!

Δευτέρα, Νοεμβρίου 30

Αλισβερίσια




Το να γίνει κάποιος αδιάφορος, σκληρός ή κυνικός, δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά. 
Θα πρέπει να έχει σπάσει πολλές φορές τα μούτρα του θα πρέπει να έχει τσακωθεί άγρια με τον εαυτό του, και θα πρέπει να έχει φάει τόσες ξεγυρισμένες μπάτσες στην ζωή του όχι γιατί ήταν ηλίθιος που ήταν κοινωνικός, αλλά γιατί δεν πίστευε πως η κοινωνία είναι αγέλη. 

 Δεν είναι απαραίτητο τα μέλη αυτής της αγέλης να είναι σώνει και καλά όλα θηρία ή κτήνη . 
Και είναι αδύνατον εσύ ως μέλος της να αποτελείς το διαφορετικό .. 
Η αγέλη όμως είναι αγέλη.. Η σ αρέσει ή δεν σ αρέσει. 
Φεύγεις απ αυτήν, αν δεν σ αρέσει, παίρνεις τα βουνά και ούτε γάτα ούτε ζημιά. 

 Το ζόρικο είναι να πάρεις μεν αργά ή γρήγορα χαμπάρι το τι γίνεται αλλά να εξακολουθείς να φέρεσαι ανθρώπινα, κοινωνικά, "χριστιανικά" θα το έλεγαν πολλοί, νομίζοντας ότι θα βγεις αλώβητος απ το πανηγύρι και με την "ψυχή" σου στην θέση της. 

 Είναι έτσι ? Καθόλου. 
Η μένεις και συμβιβάζεσαι με ό,τι διαφωνείς , ή σκληραίνεις , και αδιαφορείς για τους ανθρώπους που έκανες το λάθος να τους απλώσεις το χέρι .. 

Χάνεις την πίστη σου , την ψυχή σου, και τελικά την ζωή σου. 
 Μέσα στην αγέλη πάντα, αλλά μεταλλαγμένος . 
Χωρίς δάκρυα , χωρίς πόνο, χωρίς συμπόνια , χαρακτηριστικά και συναισθήματα που δεν τα θέλει κανείς στο κάτω -κάτω της γραφής. 

Τι άλλο θέλεις να σου δείξουν για να το πιστέψεις , διάολε ?? 
Να σου πουν δλδ καθαρά ότι : 
 -Ναι...με συμπονείς , Ναι! ενδιαφέρεσαι για μένα , αλλά πόσο κοστίζει ?? 
 
Τι θα απαντήσεις μάγκα μου ? Ότι δεν κάνει τίποτα ?? Και θα σε πιστέψουν ??

30 11 2020 

5 σχόλια:

ΧΑΛΑΚΙΩΤΗΣ είπε...

Πολύ καλό σχόλιο με μεγάλη ευαισθησία, αγωνία, οργή και προβληματισμό ! Αρχικά είναι πλέον αντιληπτό ότι οι σχέσεις στην κοινωνία έχουν πλέον πέσει στα πατώματα, όντως λειτουργούμε σαν αγέλη με μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη νόσο. Στην ουσία επειδή τα βουνά λίγοι μπορούν να τα πάρουν κυρίως λόγω παιδιών αλλά και αντικειμενικών δυσκολιών, τι κάνουμε λοιπόν ?
Μαθαίνουμε έχοντας την δυνατόν καλύτερη γνώση της πραγματικότητας (διάβασμα, συναναστροφές, γνώση πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης και ''προσαρμοζόμαστε'' στο να μην μπορεί να μας βάζει κάτω η αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της αγέλης, χτίζουμε τις άμυνες μας στα θετικά και κυρίως στα αρνητικά που συμβαίνουν γύρω και τα προσπερνάμε εύκολα γιατί γνωρίζουμε ότι θάρθουν. Συνεχίζουμε νάμαστε άνθρωποι ξέροντας ότι κι ακόμα όταν βοηθάμε, με οποιονδήποτε τρόπο κάποιον, αυτός θα σκέφτεται τι κέρδος έχει αυτός ή γιατί το κάνει.
Ετσι λοιπόν πορευόμαστε με τις δικές μας δυνάμεις και χωρίς βοήθειες απο μηχανής θεών. Τώρα πως θα αλλάξει αυτή η κοινωνία σε άλλη ευκαιρία κάτι μπορεί να έχω να πω κι εγώ. ΧΑΛΑΚΙΩΤΗΣ

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Χαλακιώτη από τύχη μπήκα στο blog και γι αυτό δεν σου είχα απαντήσει τόσες μέρες
Δεν σου κρύβω όμως πως μου είναι δυσάρεστο να σου απαντώ από δώ αφού απ την άλλη σε έχω μπλοκάρει με δική σου υπαιτιότητα. Και λέω μου είναι δυσάρεστο γιατί δεν θέλω να δημιουργηθεί καμιά παρεξήγηση με άτομα του περιβάλλοντός μας ..
Γράψε μου λοιπόν αν θέλεις να σου κάνω αίτημα για να τελειώνει αυτό το ενοχλητικό κρυφτό που καθόλου δεν το επεδίωξα .
Και κάνω αυτήν την εξήγηση, γιατί ξέρω σε τι κόσμο ζώ..

Χαλακιώτης είπε...

Φυσικά και επιθυμία μου είναι να έχω Φ/Β επαφή μαζί σου εξάλλου με ενδιαφέρον πάντα να διαβάζω τις αναρτήσεις σου μέχρι σήμερα δυστυχώς μόνον μέσω του μπλόκ, πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. Ευχαριστώ.-

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ωραία ... Σε ξεμπλόκαρα
Δεν σου κάνω όμως αίτημα φιλίας γιατί έχω διαγράψει και την Ειρήνη ( πάλι από δική σου υπαιτιότητα
αφού χρησιμοποιούσες τον λογαριασμό της και μου απαντούσες αντί αυτής ) Οπότε ...καταλαβαίνεις ..Το να κάνω σε σένα αίτημα και να αφήσω την Ειρήνη απ έξω - που στο κάτω-κάτω ήταν πολύ ευγενική μαζί μου ...ε! ...δεν μου πάει ούτε είμαι τέτοιος άνθρωπος

Χαλακιώτης είπε...

όχι δεν ισχύει αυτό που λες, ποτέ δε χρησιμοποίησα άλλον λογαριασμό (πόσο μάλλον της Ειρήνης, δεν ήξερα καν ότι είναι μπλοκαρισμένη και η ίδια ) ούτε καν να δω τις αναρτήσεις σου σεβόμενος την απόφαση διαγραφής μου, μόνον ότι διάβαζα στο blog επειδή πάντα με ενδιέφεραν τα γραφόμενά σου. Aς τα αφήσουμε όμως πίσω αυτά και η ζωή θα δείξει το τι ''μέρους του λόγου'' πραγματικά είμαι. Χαίρομαι γιατί πήρες αυτή την απόφαση !